Najbardziej rozpowszechnionymi metodami spawania są metody MIG i MAG. Różnica między jedną a drugą polega przede wszystkim na użyciu innego gazu osłonowego, który zabezpiecza jeziorko ciekłego metalu przed działaniem tlenu i azotu z powietrza atmosferycznego. W metodzie MIG (z ang. Metal Inert Gas) wykonuje się spoinę w osłonie gazów obojętnych, tj. argonu czy helu. Z kolei w metodzie MAG (z ang. Metal Active Gas) do osłony służą gazy aktywne chemicznie, tj. dwutlenek węgla lub mieszanka CO2 z argonem. Metody MIG/MAG polegają na doprowadzeniu w sposób mechaniczny drutu litego lub proszkowego (zawierającego rdzeń w postaci sypkich dodatków do stopiwa) w miejsce złącza spawanego, gdzie następuje zwarcie i roztopienie drutu do postaci kropelek ciekłego metalu, które nadtapiając krawędzie złącza spawanego i wypełniając je, tworzą trwałe połączenie. Metody MIG/MAG w porównaniu np. z MMA lub TIG są wydajniejsze pod względem czasu wykonania spoiny.

Spawanie elektrodą otuloną (MMA) lub (111) polega na tym, że temperatura powstała z łuku elektrycznego, jarzącego się między końcem elektrody otulonej a materiałem spawanym, stapia rdzeń tejże elektrody i brzegi łączonych elementów. Stopiony metal wypełnia rowek spawalniczy, tworząc trwałe połączenie w postaci spoiny. Otulina w elektrodzie pełni praktycznie taką samą funkcję, co rdzeń w drucie proszkowym.

Wykonanie spoiny przy użyciu elektrody otulonej jest rozciągnięte w czasie, co powoduje, że nie jest to metoda zbyt wydajna, a i umiejętności spawacza odgrywają tutaj niemałą rolę. Jest jednak coś, co stanowi o zaletach tej metody. Spawanie elektrodą otuloną nie wymaga stosowania gazu osłonowego jak np. w metodach MIG/MAG czy TIG, a tym samym korzystania z butli gazowych. Metoda MMA daje możliwość pracy w wietrzną pogodę bez ryzyka na powstawanie porowatości w spoinie. Metoda TIG lub 141, polega na dostarczeniu ciepła przy użyciu nietopliwej elektrody wolframowej. Źródłem ciepła w tym procesie jest łuk elektryczny, który wytwarza się miedzy elektrodą wolframową, a spawanym elementem. Proces ten zachodzi w osłonie gazów obojętnych. Spoiwo w metodzie TIG zazwyczaj podawane jest ręcznie.
Jest to metoda najmniej wydajna spośród wszystkich metod spawania, ale nie wymyślono by jej, gdyby nie było na nią zapotrzebowania. Jak każda ma swoje zalety, do których można zaliczyć m.in. możliwość wykonania precyzyjnych spoin (nawet na elementach, których grubość wynosi poniżej 1mm), czy spawanie wszystkich gatunków stali oraz metali nieżelaznych.